Dziedzictwo mroku - Bree Despain

rusałaka

"Dziedzictwo mroku" Bree Despain

"Grace Divine, córka miejscowego pastora, zawsze wiedziała, że tej nocy, kiedy znikł Daniel Kalbi, wydarzyło się coś strasznego. Tamtej nocy przed domem znalazła swojego brata Jude’a nieprzytomnego i skąpanego we krwi. To, co się wówczas stało, miało pozostać straszliwą tajemnicą.

Wspomnienia, które jej rodzina starała się pogrzebać, powracają, kiedy Daniel zjawia się trzy lata później i zapisuje się do tej samej szkoły, do której chodzą Grace i Jude. Mimo że Grace obiecała bratu, że będzie się trzymać z dala od dawnego przyjaciela, jest zafascynowana jego niezwykłymi zdolnościami artystycznymi i dziwnym, głodnym błyskiem w oczach, a także uczy się spoglądać na świat z nowej perspektywy.

Im bardziej Grace zbliża się do Daniela, tym większe grozi jej niebezpieczeństwo, ponieważ gniew Jude‘a prowadzi go do sojuszu ze starożytnym złem, które Daniel wyzwolił owej straszliwej nocy. Grace musi poznać prawdę o mrocznym sekrecie chłopaka… oraz odkryć lekarstwo, aby ocalić tych, których kocha. Może to jednak wymagać od niej ostatecznej ofiary – z własnej duszy."

To książka, która najpierw zachwyciła mnie swoją okładką. Potem okazało się, że treść też ma wspaniałą. Liczne zwroty akcji, wątek miłosny, zaskakujące zakończenie...to tylko nieliczne z jej zalet. Choć przyznam, że się chwile rozkręca, ale jeśli da się jej szansę można liczyć na dobrą lekturę.

AGA

Moja recenzja z Lubimy czytać:

Po świetnych recenzjach "Dziedzictwa mroku" nie pozostało mi nic innego jak porwać tą książkę i zamknąć się z nią w pokoju na kilka godzin.
Powiem jednak że na początku czułam się lekko rozczarowana , bo oczekiwałam czegoś prawie genialnego, a to było dobre, całkiem dobre i tyle.
Ale do czasu… Bo potem było „Ach!!!”

„Dziedzictwo mroku” jest ciekawą, bardzo ładnie napisana, logicznie skonstruowaną historią. Oprócz teraźniejszości mamy kilka „powrotów” do przeszłości, które mają pomóc nam zrozumieć sytuację. W książce dokładnie opisana jest rzeczywistość w jakiej żyją bohaterowie, wystarczająca ilość akcji, wg mnie góruje nad nią jednak wątek miłosny. Choć początek jest przeciętny, to potem opowieść coraz bardziej wciąga. Coraz bardziej intryguje.
Przez pierwszą połowę jeszcze niewiele się dzieje. Poznajemy bohaterów, otoczenie w którym żyją. Wszystko to wydaje się bardzo rzeczywiste, nasuwa się więc pytanie, gdzie te nadprzyrodzone zjawiska?
Cała historia opiera się na przypowieści o synu marnotrawnym.
Daniel po 3 latach nieobecności wraca do swojego rodzinnego miasta i choć z początku zgrywa zbuntowanego, nie przestrzegającego żadnych reguł, dosyć podejrzanego faceta, to tak naprawdę wraca żeby prosić o pomoc. Gdzieś w swoim życiu się zagubił, uczynił wiele zła, zabrał pieniądze i uciekł. Teraz powraca mając nadzieję na ratunek. „Ojciec” przyjmuje go z otwartymi rekami, „brat” nienawidzi z całego serca.
Kluczową postacią jest Grace – przyjaciółka z dzieciństwa, Głowna bohaterka książki. Dziewczyna wciąż tęskni za chłopcem. To ona jest jedyną osobą która może mu pomóc. Ale czy się na to zdecyduje? Po tym wszystkim co uczynił Daniel, Grace przede wszystkim musi mu przebaczyć. Jak mówi jeden z bohaterów:
„Nie przebaczamy ludziom dlatego, że na to zasłużyli. Przebaczamy im ponieważ oni tego potrzebują – i ponieważ my sami tego potrzebujemy”
W wypadku Grace skutki podjętej przez nią decyzji mogą być bardzo poważne. Dziewczyna ni e może uniknąć zranienia bliskich jej osób.
Grace to córka pastora, wręcz idealna dziewczyna, dobra, pomocna, posłuszna, niektórzy widzą w niej anioła. Godzi się na chwilami dosyć dużą kontrolę rodziców, ale kocha rodzinę, wie że oni chcą tylko jej dobra, więc niezbyt się tym przejmuje.
Mi brakowało w niej tej odrobiny szaleństwa, ryzyka, spontaniczności. Zmuszona pokazuje, że posiada i to, ale z początku jest zbyt idealna.
Jej brat Jude jest jeszcze bardziej idealną osobą niż ona. Do czasu pojawienia się Daniela – Jude’a na sam dźwięk jego imienia ogarnia jakiś szał. Jego przyczyną jest wydarzenie z przeszłości o którym nikt nie chce mówić. I o którym nikt tak do końca nie wie całej prawdy.
Daniel, który z początku zachowuje się jak jakiś Patch (Szeptem), w pewnym momencie nagle przechodzi diametralna przemianę, żeby stać się kimś w rodzaju Peety (Igrzyska śmierci) – idealnym blond chłopcem, który od dawna kryje się ze swą miłością, a dla ukochanej zrobi wszystko. Ale oczywiście musi być jakiś haczyk i w pewnym momencie wszystko się komplikuje. A wtedy pojawia się coś co odróżnia tę opowieść od innych książek tego typu i sprawia że jest dużo bardziej prawdziwa.Od tej chwili było tylko lepiej.

Na początku wspomniałam że wg mnie książka jest bardzo dobra ale jednak to jeszcze nie To. I faktycznie jest taka dla mnie jest przez ok. 80% jej treści. Bardzo mi się podobała, pomimo pojawiających się od czasu do czasu nudzących momentów (ileż można czytać o przygotowywaniu posiłków na święto dziękczynienia?!) nie mogłam się od niej oderwać. Ale te 20% - końcówka i całe do niej wprowadzenie – Ach, to właśnie było To! Świetne! Końcówka rewelacyjna!! Te wszystkie zwroty akcji dostarczały tylu emocji!
Odkładając książkę byłam nią już całkowicie zauroczona
Polecam jak najbardziej!

rusałaka

No to miałaś podobne odczucie jak ja. Tak jak napisałam książka się chwilę rozkręca. trzeba dać jej szansę, ale jak już się to zrobi to naprawdę można być pod wrażeniem.