Cień Wiatru - Carlos Ruiz Zafón

Lenalee

Jedna książka może zmienić życie człowieka…

Cmentarz Zapomnianych Książek, miejsce ukryte w samym sercu średniowiecznej części Barcelony. Letnim świtem 1945 roku uliczkami starego miasta dziesięcioletni Daniel Sempere podąża za ojcem - księgarzem i antykwariuszem – ku tajemnicy, która nieodwracalnie zawładnie jego życiem, ojciec prowadzi syna bowiem tam, gdzie znajdują schronienie książki zapomniane i przeklęte.

Zgodnie z tradycją rodzinną chłopiec musi wybrać dla siebie jedną książkę, by ocalić ją od zapomnienia. Wiedziony przeczuciem, spośród setek tysięcy tomów wybiera „Cień wiatru” nieznanego nikomu Juliusza Caraxa.

Mijają lata… Zauroczony powieścią, Daniel próbuje odnaleźć inne książki Caraxa, ale okazuje się, że niemal wszystkie zostały spalone. A komuś bardzo zależy na zniszczeniu ostatniego egzemplarza.

Daniel za wszelką cenę chce odkryć sekret autora, nie podejrzewając, że rozpoczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia. Będzie ona początkiem niezwykłych historii, wielkich namiętności, przeklętych i tragicznych miłości, rozgrywających się w cudownej scenerii Barcelony.

Moja opinia

Pierwszy raz spotkałam się z książką, która wywołałaby we mnie TAKIE emocje. Na języku nadal czuję smak jej słów, w myślach cały czas mam historie i przygody bohaterów, którzy mnie wprost oczarowali. Klimat tej książki jest niesamowity, nie mogłam się od niej oderwać. Były momenty, gdy łzy nie chciały przestać płynąć, albo uśmiech sam pojawiał się na ustach. Przepiękna książka, którą mogłabym czytać jeszcze i jeszcze... Po stokroć warta polecenia! Tę książkę bez żadnych większych przemyśleń mogę dodać do ulubionych, bo z pewnością na to zasługuje. Czekałam na tę książkę rok i teraz wiem, że było warto. Były momenty, w których sama chciałabym przeczytać jakąkolwiek książkę Caraxa. Historia Juliana była tak niesamowita i realna, że czułam się, jakbym ja sama ją przeżywała. Niebanalna, zaskakująca fabuła i piękne, idealnie dopasowane (moim zdaniem) do książki zakończenie. Miłość Juliana i Penelope, która z góry została skazana na klęskę. Jestem pewna, że ta lektura pozostanie w mojej pamięci na bardzo, bardzo długo i z przyjemnością do niej kiedyś powrócę. Po raz pierwszy spotkałam się z książką, w której smutek tak dziwnie przeplata się z radością. Bardzo polecam!

AGA

Nie chce mi się pisac niczego dlugiego, bo już bardzo dawno czytałam ta ksiązkę i dokładnie nie pamiętam. Wiem tylko że jest naprawdę bardzo dobra, ma swój niepowtarzalny klimat i dzięki niej jest pewne że musze kiedyś pojechac do Barcelony. Czytała że gdzieś można kupić przewodnik po B. pokazujący miejsca z Cienia wiatru czy coś takiego. Jeśli tak, to sobie to na pewno kiedyś kupię i bedę wyglądać jak zwariowana turystka, maniaczka Zafona Wink

Bo maniaczką Zafona nie trudno zostac po tej ksiązce, ma on taki oryginalny styl pisania, że nie można go zapomnieć, może trochę bezsensowny jak ktoś gdzieś stwierdził, ale mi się bardzo podoba. Historia stworzona przez tego autora jest strasznie tajemnicza co bardzo lubię, jest tez niezwykle interesująca i zajmująca, bohaterowie genialni, szczególnie Carax to intrygująca postać.
Ksiązka jest naprawdę świetna Very Happy

Ach, i skończyło się na tym że i tka się rozpisałam Wink

Brzoskwinka

Jestem w trakcie czytania. Dużo jeszcze nie przeczytałam, ale już mi się ta książka podoba. Nawet w szkole nie mogę się bez niej obyć. Smile

Lokarina

Ta książka, mimo że nie posiada elementów fantasy, ma w sobie jakąś magie, która przyciągała mnie do niej jak magnes. Nie spałam pół nocy by tylko przeczytać jeszcze jedną linijkę, stronę, rozdział. Polecam wszystkim przeżycie tej cudownej przygody w jaką zabiera nas Carlos Ruiz Zafón. Przygody wzdłuż linii życia dwóch niesamowitych osobowości, Daniela Sempere oraz Juliana Caraxa. Osadzonej w cudownej Barcelonie, która nadaje jej niepowtarzalny klimat. Wśród niesamowitych bohaterów, z których najbardziej w pamięć zapadł mi Fermin Romero de Torres - postać tak tragiczna, a jednak nie tracąca hartu ducha i szukająca pozytywów w każdej, nawet beznadziejenej sytuacji. Myślę, że tak jak Cień wiatru Juliana Caraxa stał się towarzyszem Daniela, tak i ja nieraz wrócę do tej niesamowitej opowieści.

Brzoskwinka

Na mnie ta książka nie wywarła TAKICH emocji. Oczywiście książka bardzo mi się podobała, jednak nic poza tym. Takiego zakończenia się nie spodziewałam, i nie spodziewałam się, że TEN mężczyzna okaże się NIM, co mnie mile zaskoczyło. Ostatni rozdział, nie wiem dlaczego, kojarzy mi się z Titanikiem. Opisane są losy bohaterów po jakimś czasie. No cóż, nie uwiodło mnie to. Poza tym strasznie spodobało mi się nazwisko Fumero, które pasuje do tego bohatera. Ale nie tej książki, tylko jakiegoś kryminału. Książka być może nie uwiodła mnie, dlatego, że ostatnio gustuję i kryminałach i coraz mniej podobają mi się takie książki...

rusałaka

A inne książki hiszpańskich autorów tez czytacie? Np. Mendozy, albo nowa autorka Andromeda Romano-Lax i jej "Hiszpańskiego smyczka"?

Lenalee